Natuurlijk sta ik open voor de mening en visie van anderen. Vooral als het onderwerp niet echt mijn interesse heeft of als ik er heilig van overtuigd ben dat ik het stiekem beter weet. Als ik echt naar mijzelf kijk, dan is mijn ‘openstaan’ soms meer een raam op een kier, dan openslaande tuindeuren.
Dan komen we op het volgende stuk. Durf ik te twijfelen? Vast blijven staan in iets waarvan ik weet dat het klopt is verleidelijk en gemakkelijk. Het is een routine en voelt goed.
Ik heb een gesprekje met mijn tandarts. Hij vertelt mij over interessante boeken die hij heeft ontdekt, ontwikkelingen in communicatie methodiek en tipt mij op een paar leuke workshops. Ik vertel hem over de ontwikkelingen van mijn bedrijf en samen zijn we tevreden over het gesprek. Tijdens het gesprek valt mij iets op. Hij is enthousiast en vertelt met passie over zijn ontdekkingen. Ik luister aandachtig… en laat het toch niet helemaal binnenkomen. Ik ben blij voor zijn enthousiasme. Tegelijk beken ik met schaamte dat ik zijn passie wel wil voelen en dat het mij tegelijkertijd niet goed lukt. Ik zit te vol met mijzelf.
Bij het afscheid valt bij mij het kwartje. We geven elkaar een hand. Hij vertelt mij dat hij mij nóg iets zal leren. Opnieuw steken onze handen in elkaar en hij wijst mij op de manier waarop ik hem een hand geef, met mijn vingers net iets gebogen. “Kijk als je een warme hand wilt geven, dan doe je dat zo!” en hij drukt mijn hand vlakker tegen de zijne. Ik maak dan contact met hem, een warm en welkom contact. Iets waar ik behoefte aan had én toch steeds heb afgehouden.
Open staan, brengt aan het twijfelen, er komt meer bij dan je al had.
Succes Peter!
EFT Weekend
Een idee voor het bericht van volgende maand? Mail het naar info@eftweekend.nl