Wat is TOS en wat is een taalachterstand

Het verschil tussen TOS en taalachterstand is goed om te (onder)kennen aangezien soms TOS verward wordt met een taalachterstand. Een taalachterstand kan ontstaan doordat een kind thuis een taal te weinig spreekt, omdat ouders bijvoorbeeld uit een ander land komen. Kinderen met een taalachterstand kunnen – door meer taalaanbod – hun achterstand vaak weer inhalen, terwijl er bij kinderen met TOS iets mis is met het aangeboren vermogen om een taal te leren. Hierdoor is TOS niet te genezen, aangezien er echt is in de hersenen mis is. Het is wel mogelijk om met TOS te leren omgaan, waardoor het iets makkelijker wordt voor een kind om met de TOS te leven. (H. Gorter, persoonlijke communicatie, 7 december 2019), (Kentalis, z.d.-b). Wel is het zo dat beide kinderen door te oefenen beter kunnen worden in het reguleren van hun emoties.

Verschil in aanpak tussen TOS en taalachterstand

Aangezien er verschil is tussen TOS en taalachterstand is er ook een verschil qua aanpak. Een voorbeeld van een aanpak die wel zou kunnen werken voor een kind met Taalachterstand, maar niet voor een kind met TOS, is bijvoorbeeld het vergroten van de hoeveelheid taalaanbod. Dit kan werken voor een kind met een taalachterstand omdat het kind simpelweg meer taal nodig heeft om de achterstand in te halen. Echter, dit zou niet werken voor een kind met TOS, omdat bij TOS de oorzaak van de problemen in de hersenen ligt en niet in het gebrek aan taalaanbod. In plaats daarvan zou een kind met TOS een meer gerichte en individuele aanpak nodig hebben om de specifieke taalproblemen aan te pakken die voortkomen uit de aangeboren taalstoornis. Het is daarom van cruciaal belang om de juiste diagnose te stellen om een effectieve aanpak te kunnen bieden.

Onderliggende oorzaak meenemen in behandeling

Andersom is het volgende voorbeeld van een TOS-aanpak die niet werkt bij een kind dat eigenlijk een taalachterstand heeft. De nadruk ligt dan in de behandeling van de taalproblemen zonder rekening te houden met de onderliggende oorzaak van de problemen. Als het kind een taalachterstand heeft, is de behandeling gericht op het stimuleren van de taalontwikkeling en daarmee ook de emotieregulatie van het kind, terwijl de behandeling van TOS gericht is op het trainen van de auditieve en/of taalverwerkingsvaardigheden die zijn aangetast. Als het kind alleen een taalachterstand heeft en geen TOS, zal een behandeling gericht op het trainen van de auditieve en/of taalverwerkingsvaardigheden van het kind niet effectief zijn. In plaats daarvan kan het kind eerder baat hebben bij extra taallessen of spraak- en taaltherapie gericht op het stimuleren van de taalontwikkeling.