We doen een oefening over contact maken. De uitleg is kort en heb ik al vaker gegeven: “ je gooit de bal alleen als je contact hebt met de ander”. Zonder al te veel na de denken ga ik ook klaar staan in de cirkel. Soepel gaat het balletje de groep rond. Een tweede, een derde bal volgt. Dan nog een bal die de andere kant op gaat. De gebruikelijke dingen gebeuren. Er valt eens een bal, er wordt gelachen en iedereen is bezig.
Dan gebeurt het een aantal maal dat ik zelf mijn bal gooi zonder te kijken of de persoon naar wie ik gooi klaar staat of niet. Een paar keer lukt het haar om de bal toch te vangen, zij het met verbaasde blik, een paar keer valt hij op de grond.
Ehm, tja. Hoe beschrijf ik wat er op dat moment door mij heen gaat? Ik moet het kunnen, en kan het niet! Iedereen gaat er vanuit dat ik het kan, alleen laat ik dat niet zien. Zouden zij aan mij twijfelen en zo ja, aan welk rol het meest? Die van trainer, die van hulpverlener? Hoe erg is het eigenlijk? Valt het wel mee, of kun je dit eigenlijk niet maken? Falen is ook een soort van voorbeeld geven. Alleen ik ‘faal’ liever als ik dat van te voren plan, en niet zo… spontaan en dat iedereen het ziet. Op dit moment lukt het mij ook nog om mijn bal in de lucht tegen een andere bal aan te gooien. Ik ben mij er van bewust dat ik mij beter zal moeten concentreren, toch trekken het proces in de groep en de gedachten in mijn hoofd snel weer (te) veel van mijn aandacht.
Iedereen is lekker in beweging geweest en gaat weer zitten. Gezamenlijk lopen we vlot de 
zaken door die nodig zijn voor het maken van contact. Ik geef aan dat ik met deze oefening toch nog best wel moeite had… De groep komt mij tegemoet: “Jij was met andere dingen bezig!” roepen ze vrolijk. De opmerking wordt gevolgd door een feest van herkenning onder de deelnemers. Ook zij zijn in contact sterker en minder sterk al naar gelang de eventuele andere zaken die ze aan hun hoofd hebben. Iedereen is wel eens bezig met het ‘goed’ te doen en het proberen zoveel mogelijk ballen in de lucht te houden.
Een transparante manier van werken helpt. Met de simpele uitleg over waar je allemaal nog meer mee bezig bent en een stukje herkenning bij de ander is het contact weer snel hersteld. “Oké, voldoende zo over deze? Goed, volgende sheet!”
Succes!
Peter