Zonder woorden


Stel je voor. Je bent fijn op vakantie in het buitenland. Je weet wel. Mooi weer, genieten en de perfecte mix van cultuur snuiven gecombineerd met welverdiende rust. En dan, als je terugkomt bij je auto zie je dat een van je banden leeg is gelopen. Je opent de kofferbak van de huurauto, om er achter te komen dat het reservewiel niet aanwezig is. Gelukkig herinner je je dat je op de heenweg langs een kleine garage bent gereden. Het is fijn dat je een oplossing hebt bedacht en je gaat vol goede moed op weg. Na een kleine wandeling van een minuut of 20 kom je inderdaad aan bij de garage. De stemming is gemoedelijk, twee mannen zitten in overal buiten. De een op een stoel de ander op een bankje. Als ze je zien stoten ze elkaar aan en een van hen staat op om je te begroeten. Je groet terug en aangezien je de taal niet spreekt maak je duidelijk met je wijsvinger in de lucht dat je iets uitgaat beelden. Je maakt stuur bewegingen in de lucht en de andere man komt bij je mini voorstelling kijken. Dan maak je een plof geluid gevolgd door gesis en je tekent met twee handen een cirkel in de lucht, waarbij je hoopvol naar de twee toeschouwers kijkt.

En dan gebeurt er iets bijzonders. In plaats van jou in woorden te antwoorden, herhalen zij jouw gebaren en knikken er begrijpend bij. Ze sluiten af door in de richting te wijzen van waar je vandaan kwam lopen en daarbij een vragend gezicht te trekken. Ook jij wijst in die richting en knikt bevestigend. Een van de mannen vraagt je hem te volgen, doet het portier van een sleepwagen open en vraagt je in te stappen. Ze hebben je begrepen! En nog beter, ze willen je helpen.

Dat laatste moment, dat is precies wat ik zie gebeuren als ik met de dierenkaartjes van ‘De Geit en zijn vriendjes’ werk. En dat geeft erg veel plezier en herkenning, zowel voor de ‘garagist’ als voor de persoon met een platte band.

Succes, Peter

Met dank aan Allysia voor de tekening van een sessie van ‘De Geit en zijn vriendjes’