Twee weken zonder beeldscherm… Dat bleek toch lastig. Het op vakantie zijn hielp aan de ene kant enorm. Nieuwe indrukken, een ander ritme. Aan de andere kant vroeg juist de vakantie ook om het delen van al die geweldige dingen met het thuisfront. En tja… dat ging dus niet want de telefoons lagen thuis…
Dan toch maar zondigen en een mail sturen van een aangemaakt account op de openbare computer van het hotel (inderdaad dat account werd direct gehacked, maar mijn bericht was verzonden).
Wat vooral opvalt als je zelf niet naar een beeldscherm kijkt, is hoe gewoon het is (geworden). Een mooi moment om mijzelf af te vragen of ik het ook zo wil. Dient het beeldscherm mij, of dien ik het beeldscherm en gaat het echte leven, door mij onbeleefd, aan mij voorbij.
Grappig genoeg kreeg ik tijdens deze vakantie letterlijk het boek Sapiens van Yuval Noah Harari in mijn handen gedrukt. Hierin wordt o.a. heel mooi beschreven hoe we steeds dieper en dieper in ‘luxe vallen’ stappen. Eerst is een stukje modernisering een extra luxe, dan wen je er aan, dan kun je eigenlijk niet meer zonder en is er geen weg meer terug… Ik ben mij gaan realiseren dat wat ik nu detox noem voorheen gewoon was. Terugdraaien gaat niet meer, een beetje sturing aanbrengen misschien nog wel?
Succes!
Peter